Dat er aan heuglijke feiten ook nadelen verbonden kunnen worden, dat mag duidelijk zijn. Zo trad onze oudste zoon Erwin in het huwelijks bootje met zijn Carolien, onze schoondochter. Een hele happening, maar ach het was eind mei en dan behoorden wij alweer lang en breed onder zeil te zijn. Dus werd van de nood een deugd gemaakt in de vorm van een zeer lange klussen lijst. Het is overigens geen uitgemaakte zaak dat als je met je boot te zeilen gaat, het daarna ook daadwerkelijk perfect verloopt. Geregeld zitten er zaken tegen en als dat nu ophoudt bij het weer dan mag je zeggen; och, dat hoort er nu eenmaal bij.
Helaas was het ergste de diefstal van onze motorfiets die al 15 jaar lang onze trouwe metgezel was tijdens onze zeiltochten. In de havenplaatsen werd de trouwe Yamaha op de kant getild en in elkaar gesleuteld, de motorfiets was technisch compleet aangepast om in een bakskist van een 10 meter zeilboot te worden opgeborgen. Met deze bondgenoot breiden wij onze tocht land inwaarts uit. R.I.P.
De rest van het jaar zullen wij ons als gewone zeil toeristen moeten gaan gedragen. Een groot deel van de interessante zaken bevindt zich nu buiten ons bereik, en dat zal zich vertalen naar datgene wat ons in de diverse landen opvalt, een veel beperktere zienswijze op het wel en wee in het gastland.
Om maar gelijk een voorbeeld te noemen is de in onze ogen onpersoonlijke benadering van de binnenkomende schepen in de havens. Betalen is bij een automaat, de havenmeester is vaak in geen velden of wegen te bekennen. Het hoeft geen betoog dat wij dit zeer slecht gastheerschap vinden, volgens ons doen ze dit om het gezeur over de vaak te hoge havengelden niet aan te hoeven horen. In veel van de door ons aangelopen havens zijn vaak de aangeprezen voorzieningen mondjesmaat aanwezig of onvindbaar, een havenmeester had ons hier wegwijs kunnen maken. Het beloofde draadloze internet is of net kapot of zo traag als dikke stront in een trechter. In drukke toeristische havenplaatsen laat de vriendelijkheid en toeschietelijkheid van de Denen ook vaak te wensen over. In een kebab-zaak in Helsingør werden wij echter wel vriendelijk behandeld, maar de uitbater was dan ook een import Deen.
Nu moet je hier heel voorzichtig mee zijn, voor je het weet generaliseer je de een of ander finaal de goot of hemel in. In Nakskov, de havenplaats waar wij met foto en al in de plaatselijke krant stonden, in een poging om onze motorfiets terug te krijgen, werden wij op het politiebureau gewaar dat de agenten dachten dat de Yamaha zeer binnenkort ergens in Oost Europa zou opduiken met vervalste papieren. Deze vooringenomenheid was ingegeven door ervaringen. Later kwamen wij in contact met vijf Poolse zeilers in de haven van Helsingør, die zeer aimabele mensen bleken te zijn waar je gezellig een biertje mee kunt drinken. Overigens is onze mening niet veranderd ten aanzien van dieven en andere lamstralen, Oost Europees, West Europees of Noord Afrikaans; een zekere behandeling met een koperdraadje om de in hun geval onedele delen, en dan castreren!
Ondanks ons verenigd Europa, mogen wij niet vergeten dat men in het algemeen in het voormalige Oostblok jarenlang is geïndoctrineerd, dat wij in het westen ons verrijkten ten koste van hun. De Polen hebben net als de Britten Canadezen enz. hun levens op het spel gezet om Europa te bevrijden van Hitler, en zijn daarna aan het communisme overgeleverd als dank. Met de val van de muur en de ondoordachte opname in het 'welvarende' Europese Unie hebben zij dat idee nog lang niet uit hun genen. Natuurlijk wijt ik de grootste fout bij de onnadenkendheid en score gedrag van de EU politici. Dit nu is ook de grootste oorzaak van de 'Brexit'. Hetzelfde verwijt is ook te maken aan nationale politici van de diverse landen.
Neem bijvoorbeeld de Britten, Cameron dacht dat het wel los zou lopen en nam te weinig een standpunt in, immers dat kon hem stemmen kosten! En dan die ratten van de aanstichters van het onheil, toen de bevolking gesproken had op opportunistische en demagogische stellingnames waren de lafaards verdwenen. Dit valt te vergelijken met het springen uit een op snelheid zijnde trein zonder een poging te doen om het gevaarte eerst af te remmen. Dat je dan de kans loopt op blauwe plekken moet je niet verwonderen.

Het reisdoel van dit jaar is om via Denemarken en de Westkust van Zweden naar Oslo te gaan en daarna de terug weg te aanvaarden. Langs welke weg en op wat voor tempo dat zal het weer uitmaken. Tot nu toe is het weer erg wisselvallig, maar wij slagen er wonderwel in om bijna alles onderzeil te volbrengen. Soms moeten we hiervoor een andere route kiezen, maar het lukt. In de Deense archipel maakt zelfs de half winder overuren tijdens perioden met lichte achterlijke wind. Is het weer een paar dagen van slag dan blijven wij liggen en struinen lopend of met de vouwfietsen de omgeving af; ha ha ha. Zo zeilden wij met een zeer forse wind naar Dragør, de Walkura liep als een tierelier zonder probleem tot 7.5 mijl, eigenlijk zouden wij verder moeten reven, maar ja wij haalden zo wel lekker veel zeilers in, waaronder een 12 meter jacht met allemaal kerels, oosterburen. In beschut water van de Sont echter haalden deze mofketels alles uit de kast en kwamen weer iets dichter bij, zij lagen bijna plat in het water. Vlak voor de haven van Dragør gingen onze gereefde lappen naar beneden om de haven in te gaan, op het moment dat zij langszij kwamen en voorbij gorgelden vonden deze 'wedstrijdzeilers' het niet nodig om onze groet te beantwoorden. Het valt ook nogal zwaar om te moeten concluderen dat hun Bavaria 42 het af moet leggen tegen een ijzeren bak met gereefde zeilen van net 10 meter: de losers.
De havenplaats Dragør is een zeer leuk stadje, doorsneden met de oude authentieke straatjes van kinderkopjes en overal stokrozen tegen de gevels aan van de kleine huisjes. Het plaatsje kon zo uit het verleden tot ons zijn gekomen en dat op een paar kilometer van het vliegveld en Kopenhagen verwijdert. Dat hier in het verleden Nederlandse kolonisten op uitnodiging van de Deense koning zijn neergestreken is te zien aan sommige straatnamen; Zutphengade, Deventergade enz. Zij zijn hier destijds naar toe gehaald om de tuinderij naar een hoger plan te tillen. Nederlandse vissers hebben zich hier ook gevestigd. Tot in eind 19e eeuw werd hier in de kerk dan ook nog in het Nederlands gepreekt. Het valt wel op dat sinds de laatste keer dat wij hier aanlegden de haven in een grote Marina is veranderd en dat de hoofdstraat van Dragør is verworden tot een grote keten van toeristische winkeltjes, gelukkig vind je deze rotzooi nog niet buiten deze straat.
De 10 mijl die ons scheiden van de haven van Kopenhagen werden rustig op alleen de genua afgelegd en wij vonden een prachtige ligplaats in de oude Trangraven haven. Hier werden wij voor de verandering welkom geheten door een zeer ontspannen, gezellige oude havenmeester. Zijn 'kantoor' was een oude picknick tafel onder een linde boom, waar hij met zijn onafscheidelijke pijp in de mond, 's morgens en 's avonds zitting hield. In Kopenhagen hebben wij een kleine week doorgebracht. Voor mensen met interesse in de oudheid van Denemarken is het Nationaal Museum een echte aanrader. Net als 16 jaar geleden wilden wij in het oude illegale, maar gedoogde hippie dorp Christania bezoeken om er in een fijne ambiance een paar drankjes te nuttigen. Maar ach ook hier had de vooruitgang toegeslagen. Het is nog steeds heel leuk om door het noordelijk deel van het dorp te lopen of fietsen, de voormalige hippies zijn gesettelde mensen geworden in hun aparte woonhuisjes, die met graffiti en zweef ideologie uitgebeeld zijn, om nog iets van hun vroegere overtuiging te tonen. Het is ogenschijnlijk een vrij leven in een op het eerste gezicht idyllische samenleving. Maar met het vrije ongebonden hippie leven heeft het niets meer te maken. De hippies hebben de strijdt verloren aan enerzijds huisje, boompje, beestje en aan de andere kant, en dat is vele malen erger, aan de drugs handelaren die de zaak in een ijzeren intimiderende greep houden. In het zuidelijk deel van Christania zijn zij heer en meester. Zolang dit hippie dorp bestaat kon je hier hasj en weed kopen, maar nergens open en bloot, nu liggen de kilo's in vele stalletjes uitgespreid met de andere hard drugs erachter. De jongeren die het verkopen zijn deels gemaskerd met bivakmutsen. Samen met de onvriendelijkheid en de dreiging die er rond waart zijn wij hier maar geen biertje meer gaan drinken helaas. Om toch nog even positief af te sluiten over de Deense hoofdstad, er is zeer veel te zien en het feit dat wij weer verder gaan heeft dan ook meer te maken met de drukte dat ons na enige tijd bevangt. Ter afscheid varen wij nog even langs de kleine zeemeermin die nog steeds geduldig wacht tot haar prins weer terug komt. Het is niet te begrijpen dat busladingen toeristen uit de gehele wereld hier naar toe gaan om met z'n allen naar een beeldje te kijken van maar een halve meter hoog.
Langzaam schuiven wij op zeil noord waarts langs de Deense Riviera, hier wonen de rijken, zeg maar het 'Bloemendael' zonder de flodders of de tokkie's. Er bevindt zich een bijzonder mooi jachtpark met 2000 herten en ander wild achter het dorpje Taarbaek, van de koninklijke familie. Ook rijden er heel veel mooie en vooral dure auto's die het straatbeeld opsieren. De Sont is een mooi beschut vaarwater met een keur aan haventjes en ankerplekken. In het midden ligt het Zweedse eilandje Ven, waar de 16e eeuwse sterrenkundige Tycho Brahe zijn domicilie had. Dit eiland is tegenwoordig een en al toerisme, om er aan lijzijde te ankeren is zeer de moeite waard, maar om er te fietsen is in het hoogseizoen file rijden.
Met zeer weinig wind uit het zuiden voeren wij met de halfwinder hoog geheven en een snelheid van maar liefst 2 knoop naar Helsingør. Op een paar mijl voor de haven belde Albert Pols, dat hij en Betty ons zagen via A.I.S. en bier koel hadden. Dus de halfwinder weg en motoren maar. Helsingør gelegen op het smalste punt van de Sont met Helsingborg aan de Zweedse kant. Ook hier hebben de Nederlanders een actief verdeel en heers politiek gespeeld. Als handels natie was het hun er om te doen dat ze zo weinig mogelijk tol hoefden te betalen, en zeker wilden zij voorkomen dat beide steden aan weerszijden van de Sont in één hand kwamen, of Zweeds of Deens. Dus dan weer hielpen zij de Zweden tegen Denemarken, en als de Zweden de overhand kregen werden de Denen net zo vlot geholpen tegen de Zweden.
Sinds 1429 bedacht de toenmalige Deense koning Eric van Pommeren dat het heffen van tol een lucratieve bezigheid kon zijn voor zijn schatkist. Hij bouwde in Helsingør een vesting met kanonnen die de hele Sont konden bestrijken. Als tegenprestatie voor de tol kregen de schepen bescherming tegen piraterij en werd de Sont bebakend. Als een heerser beide zijden van de Sont beheerste dan schoot het tolgeld omhoog. Het kasteel is dus eeuwenlang een goudmijn geweest voor de Deense kroon, pas in 1857 werd de tolheffing opgeheven.
De grote schrijver William Shakespeare liet zijn verhaal over de prins Hamlet afspelen in dit kasteel 'Kronenborg' bij het stadje Elsinore, het huidige Helsingør. Bij ons bezoek aan het indrukwekkende kasteel, werden stukken uit het verhaal nagespeeld door een toneel gezelschap in het gehele Kronenborg.

Het verhaal van Hamlet;
Hamlet is de zoon van de koning van Denemarken. Deze wordt vermoord door zijn broer, Claudius, die vervolgens de troon bestijgt en trouwt met de moeder van Hamlet. Hamlet ontmoet de geest van zijn vermoorde vader, die hem opdraagt wraak te nemen. Hij ziet overal complotten tegen hem en besluit zich als waanzinnigr voor te doen, zo is hij geen bedreiging meer voor de koningspositie van zijn oom. Ophelia, zijn verloofde en dochter van de koning raakt ontroostbaar van zijn zogenaamde waanzinnigheid en pleegt uiteindelijk zelfmoord. Learthes, Ophelia's broer wil haar dood wreken op Hamlet en het wordt een duel. Koning Claudius ziet dit als een uitgelezen moment om van Hamlet af te komen en heeft met een beker vergif het zwaard van Learthes bewerkt. Tijdens het duel werden beide strijders verwondt door het giftige zwaard, terwijl Hamlets moeder 'Gertrude' van de spanning de rest van het gif opdronk in de veronderstelling dat dit wijn was. Zij stortte ter aarde en riep dat zij was vergiftigd. Hamlet begreep terstond dat ook hij en zijn medestrijder reeds vergiftigd waren en wie hem deze poets had gebakken en sprong op Claudius toe en doorstak hem met zijn zwaard. Dit is nog eens een echt dramaspel, alle hoofdrol spelers vinden de dood.
Het plaatsje Elsinore, met zijn oude stadscentrum beviel ons uitstekend, evenals de Marina. Morgen vertrekken wij naar de Zweedse scherenkust.